ERMENI HABER AJANSI

Աշխարհի գրեթե բոլոր ազգերն իրենց ծագման պատմությունը կապում են մեկ ընտանիքի հետ, բոլոր ծագումնաբանական առասպելները նմանատիպ ուղղվածություն ունեն: Այնինչ, գիտությունն այդ առասպելները չի հաստատում:

Թուրքական «Genom Türkiye» գիտական կայքը ներկայացնում է թուրք ազգի և լեզվի ծագումնաբանության վերաբերյալ շատ հետաքրքիր մի հոդված՝ կոտրելով միջինասիական երկրների  ազգերի վերաբերյալ թուրքերի մեջ տարածված այն կարծրատիպերը, թե նրանք բոլորը «թուրքական» կամ «թուրքալեզու» ազգեր են:

Ըստ աղբյուրի՝ Միջին Ասիայի ուրալ-ալթայական լեզուներով խոսող ազգերից միայն թուրքմեններն են, որ իրենց թուրք են համարում, մյուս ազգերը՝  ուզբեկները, ղազախները, ղըրղըզները, թաթարները,  թեև հեշտությամբ հասկանում են միմյանց լեզուն և ընդունում են թուրքերի հետ իրենց ազգակցությունը, սակայն իրենք իրենց թուրք չեն համարում և իրենց այլ կերպ են անվանակոչվում:

«Թուրքիայում տարածված ամենահիմնական սխալն այն է, որ «թուրքերեն» անվանումը ընկալվում է որպես ուրալ –ալթայական լեզուների ընդհանուր անվանում: Մինչդեռ «թուրք»-ը ուրալ-ալթայական լեզուներով խոսող ազգերի միայն մի մասի անունն է , իսկ «Թուրքիստանը»՝ Միջին Ասիայի տարածքի միայն մի հատվածի անվանում, այլ ոչ թե այն ողջ տարածքի անվանումը, որտեղ խոսվում են ալթայական լեզուները: Օրհոնյան արձանագրություններում  անգամ թուրքերի հետ միասին հիշատակվում են նաև ղըրղըզները,  թաթարները,  և այս հասկացություններից ոչ մեկը մյուսին չի ընդգրկում»:

Ըստ աղբյուրի՝ Օսմանյան կայսրությունը եվրոպական աղբյուրներում սկսեց հիշատակվել որպես թուրքական պետություն 19-րդ դարի կեսերից՝ շնորհիվ ծագումով թուրքմեն Սելջուկ Բեյի: Իսկ այնուհետև, Օսմանյան կայսրության հզորացմանը զուգընթաց կայսրության ներսում ապրող բոլոր ազգակից ժողովուրդները գերակայող թուրքերի ազդեցության տակ սկսեցին  անվանակոչվել ընդհանուր «թուրք» անվամբ:

Ի լրումն այս փաստարկների՝ աղբյուրը հիշեցնում է նախաօսմանյան ժամանակաշրջանը, երբ նույն աշխարհագրական տարածքներում գերակշռում էին թաթարները (Չինգիզ խանից հետո հիմնված պետությունները ձևավորել էին մոնղոլ–թաթարական կայսրություն) և այդ շրջանում, ճիշտ օսմանյան կայսրությունում եղածի նմանությամբ, բոլոր ազգակից լեզուները թաթարերեն անման մեջ էին միավորվում, իսկ ազգակից ժողովուրդները համարվում էին թաթարներ, ինչը, բնականաբար, հեռու էր գիտական հիմնավորումներ ունենալուց:

Այղբյուրը նշում է, որ այդ շրջանի ռուսական պատմական աղբյուրներում նույնիսկ կարելի է հանդիպել «Ադրբեջանական թաթարներ» և նմանատիպ այլ ձևակերպումների, որոնք ևս գիտականորեն հիմնավորված չեն և պայմանավորված են թաթարների՝ տվյալ ժամանակի գերակա ազգը լինելու հանգամանքով:

Ի լրումն այս ամենի՝ «Genom Türkiye»-ն ներկայացնում  է Թուրքիայի բնակչության գենետիկական կազմի հետազոտությունների վրա հիմնված ծավալուն  վերլուծություն, որտեղ ցույց է տրվում  Թուրքիայի բնակչության ոչ միատարրությունը և ներկայացվում Անատոլիայի տարբեր շրջանների բնակիչների գենետիկական կազմի ու ծագումնաբանության վերաբերյալ բավական ամբողջական և հիմնավոր տվյալներ:

Ներկայացված արդյունքները հիմնված են իրենց տեսակի մեջ եզակի գիտական աղբյուրների տվյալների վրա, մասնավորապես՝  Թուրքիայի գենետիկ կազմի վերաբերյալ միակ ամբողջական հետազոտության՝ արված 9 աշխարհագրական մասի բաժանված Անատոլիայի բնակչությունից վերցված  523 ԴՆԹ նմուշի հիման վրա, ինչպես նաև՝ «National Geographic»-ի հետ համագործակցության շրջանակներում գենետիկական նախագծեր իրականացնող “Family Tree DNA”  կազմակերպության տվյալների  վրա: Նշենք , որ ԱՄՆ –ի Տեքսաս նահանգում  գտնվող “Family Tree DNA-Genealogy by Genetics” ընկերությանն է պատկանում  աշխարհի ամենահարուստ գենետիկական տվյալների արխիվը:

Նշենք միայն այդ արդյունքների առավել ուշագրավ կետերից մեկը, համաձայն որի՝ «Ներկայիս Թուրքիայի բնակչության ամենամոտ գենետիկական ազգակիցները հայերն են»: Հայերին հաջորդում են վրացիները, արաբներն ու հույները: