ERMENI HABER AJANSI

Թուրք պաշտոնաթող դեսպան Օմեր Էնգին Լյութեմն անդրադարձել է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` Թուրքիայի նախագահին 2015-ի ապրիլի 24-ին Հայաստան հրավիրելու հարցին: Նախկինում Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, Իտալիայում, Լիբիայում և Վատիկանում դիվանագիտական առաքելություններ կատարած Օմեր Էնգին Լյութեն այժմ ղեկավարում է «Եվրասիական ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոն»-ի (ASAM) շրջանակներում գործող «Հայկական հետազոտությունների ինստիտուտ»-ը (ERAREN):

Ամերիկաբնակ թուրքերի «Turkishny.com» լրատվական և վերլուծական կայքում հրապարակած «Սարգսյանի հրավերը» հոդվածում Լյութեմը պաշտոնապես արված այդ հրավերն անվանում է «արտասովոր», ապա նշում, թե դրանում առկա է 2 նպատակ:

«1. Ցույց տալ, որ անընդունելի է ապրիլի 23-ին Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի հղած նմանօրինակ ցավակցական ուղերձի միջոցով կարգավորման նոր քաղաքական գործընթացի սկսումը:

2. Նվաստացուցիչ քայլի մղել Թուրքիայի նախագահին: 1915-ի դեպքերը ցեղասպանություն չճանաչող երկրի նախագահին ապրիլի 24-ին Երևան հրավիրելու միջոցով ցեղասպանությունը ճանաչել տալն այլ բան չի կարող նշանակել»:

Լյութեմը նշում է, որ ՀՀ նախագահի հրավերը թեև սենսացիոն բնույթ ուներ, բայց այն Թուրքիայի ոչ քաղաքական, ոչ էլ հասարակական շրջանակներում ըստ էության ուշագրավ արձագանք չգտավ: Դա, թերևս, բացատրվում է Թուրքիայի քաղաքական օրակարգի ծանրաբեռնվածությամբ:

Թուրք նախկին դիվանագետը դեմ է, որ Թուրքիայի նախագահը հրավերն ընդունի և մեկնի Հայաստան, քանի որ, ըստ նրա, դա ավելի մեծ հնչեղություն կհաղորդի Ցեղասպանության ճանաչմանն ուղղված հայերի գործողություններին: Լյութեմը հիշեցնում է, որ Հայոց ցեղասպանությունը օրենսդրորեն ճանաչել է 2 տասնյակ երկիր, բայց նրանցից ոչ մեկը Թուրքիայի առաջ չի բարձրացրել հատուցման կամ հողերի վերադարձման խնդիր, ակնարկ չի արվել նույնիսկ: Հոդվածի հեղինակը պնդում է, թե Ցեղասպանության ճանաչման հայկական պահանջը չունի իրավական հենք, ՄԱԿ-ի ցեղասպանության կոնվենցիայի մատնանշած անհրաժեշտ դատավճիռը չկա, իսկ հայ-թուրքական սահմաններն  ամրագրված են Կարսի պայմանագրով, Լոզանի պայմանագիրն էլ պատերազմից հետո հատուցում կատարելու գործողություն չի նախատեսել Թուրքիայի համար:

Այսպիսի դատողություններով թուրք դիվանագետը եզրակացության է գալիս, թե իրավական հարթությունում չկա հայկական հարց: Ըստ նրա` հայերը, օգտվելով Ցեղասպանության հարցի արծարծումից, փորձում են քաղաքական հարթությունում հայկական հարց ստեղծել, որը հարկ եղած ժամանակ որպես լծակ կկիրառվի Թուրքիայի վրա:

Հոդվածագիրը նաև ուշադրություն է հրավիրում իր դիտարկած հետևյալ հանգամանքի վրա. «Սերժ Սարգսյանը 2010 թվականից հետո, երբ արձանագրությունների գործընթացն ավարտին չհասցվեց, փոփոխություն է մտցրել Թուրքիայի նկատմամբ որդեգրած դիրքորոշման մեջ:

Նոր գործելաոճով հանդես եկող ՀՀ նախագահը չի ընդունում հաշտեցմանն ուղղված Թուրքիայի նախաձեռնությունները: Բացի այդ էլ աջակցում է սփյուռքից հնչող պահանջատիրությանը»:

Ermenihaber.am