ERMENI HABER AJANSI

Բրիտանական «Financial Times» պարբերականի սյունակագիր Դանիել Դոմբեյի վերլուծության համաձայն՝ Թուրքիայի համար ամենաազդեցիկ 4 անձ կա՝  Թուրքիայի հանրապետության հիմնադիր Մուսթաֆա Քեմալ Աթաթուրքը, Թուրքիայի ներկայիս  նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը, «Գյուլենական համայնքի» առաջնորդ ամերիկաբնակ Ֆեթուլլահ Գյուլենը և «Քուրդիստանի բանվորական կուսակցության» (ՔԲԿ- PKK) առաջնորդ Աբդուլլահ Օջալանը:

Հեղինակը նշում է, որ ՆԱՏՕ-ի գործընկեր և Եվրամիության (ԵՄ) անդամակցության թեկնածու Թուրքիայի վարկանիշը վերջին տարիներին Էրդողանի վարած բռնատիրական քաղաքականության պատճառով մեծապես տուժել է: Սակայն Էրդողանը կարողացել է ապացուցել, որ իր մրցակիցներից ավելի լավն է:  Նա երկիրը գաղութի է վերածել ու նույնիսկ դրանում գերազանցել է իր մրցակիցներին:

Իր հոդվածում Դոմբեյը Թուրքիայի խորհրդարանական ընտրությունները բնութագրում է որպես «հարված Էրդողանին» և ընդգծում երեք կարևոր հանգամանք:

1. Մարտավարական վերափոխում
Հեղինակի կարծիքով այս ընտրություններում ընդդիմադիր երեք կուսակցությունների հաղթանակը Անկարայի ներքին և արտաքին քաղաքականության, մասնավորապես Եվրոպայի և Միջին Ասիայի երկրների հետ հարաբերությունների համար նոր ուղիներ  կարող է բացել:

2. Դեմիրթաշի հաղթանակը
Ընտրությունների մյուս կարևոր կողմը ընդդիմադիր քրդամետ «Ժողովուրդների դեմոկրատական» կուսակցության (ԺԴԿ - HDP) առաջնորդ Սելահաթթին Դեմիրթաշի հաղթանակն էր: Հեղինակը Դեմիրթաշին համարում է «ընտրությունների աստղը», որը կարողացավ ձայներ ստանալ ոչ միայն Էրդողանից հեռացած հավատացյալ քրդերից, այլև աշխարհիկ թուրքերից, որոնք չէին ցանկանում, որ Էրդողանն ավելի ընդլայնի իր իրավասությունների սահմանները:

3. Ընդդիմության պահանջը
Ընտրությունների հաջորդ առանձնահատկությունն այն էր, որ ընդդիմադիր կուսակցություններն արդեն պահանջում են, որպեսզի Էրդողանը գործի օրենքի սահմաններում, իսկ Էրդողանը ինքն էլ արդեն հասկացել է, որ պետք է շարժվել համագործակցության և փոխըմբռնման ուղիով:

Դոմբեյը նշում է, որ Էրդողանի և նրա հիմնած «Արդարություն և զարգացում» կուսակցության (ԱԶԿ- AKP) նախընտրական քաղաքականությունն արդյունավետ չէր, ինչի արդյունքում Թուրքիան այսօր կամ կոալիցիոն կառավարություն ձևավորելու, կամ արտահերթ ընտրությունների գնալու անհրաժեշտություն ունի: Եվ եթե նման ընտրություններ լինեն, ԱԶԿ-ն կրկին ձայներ կկորցնի:

Ըստ Դոմբեյի՝ իր իշխանությունը պահպանելու համար ԱԶԿ-ն ստիպված է համագործակցել և կոալիցիա կազմել ընդդիմադիր կուսակցությունների հետ:

«Փոխըմբռնման վրա հիմնված քաղաքականություն ստեղծելու համար պարզ համաձայնությունը բավական չէ: Ամեն դեպքում բևեռացման ժամանակաշրջանն արդեն անցյալում է: Հիմա, երբ Թուրքիան դժվարանում է նոր կառավարություն ձևավորելու հարցում, այն արդեն խստորեն բաժանված չէ տարբեր քաղաքական ճամբարների: Նշաններ կան, որ կարող է սկզբնավորվել ավելի համերաշխ քաղաքականություն», - եզրափակում է Դոմբեյը: