ERMENI HABER AJANSI

Պոլսահայ ուսանող Նշան Գյուրեհը Երևանում է արդեն 3 ամիս: Եկել է այստեղ, որպեսզի լրացնի բաց թողածը` ուսումնասիրի Հայոց պատմությունը, մի առարկա, որը Թուրքիայի ոչ մի դպրոցում, համալսարանում ու վարժարանում չի դասավանդվում:

Այժմ Նշանը սովորում է Երևանի պետական համալսարանի Հայոց պատմության ֆակուլտետում: Ermenihaber.am-ի հետ զրույցում Նշան Գյուրեհը պատմել է

Պոլսի հայկական կյանքի, Երևան գալու իր շարժառիթների և Հայաստանում կրթություն ստանալու ընթացքում իր ունեցած դժվարությունների մասին:

Չնայած այն բանին, որ Նշանը Ստամբուլում սովորել է հայկական դպրոցում ՝ Հայոց պատմությունն ուսանելու հնարավորություն չի ունեցել, քանի որ Թուրքիայի նույնիսկ հայկական դպրոցների կրթական ծրագրերում ներառված չէ Հայոց պատմություն առարկան: Դասավանդվում է միայն Թուրքիայի պատմություն, որում հայերի և Հայոց ցեղասպանության մասին միայն խեղաթյուրված տեղեկություններ կան:  Բացի այդ հայկական դպրոցներում պատմություն առարկան դասավանդելու իրավունք ունի միմիայն ազգությամբ թուրք ուսուցիչը, իսկ ամեն մի հայկական դպրոցում կա պետության կողմից նշանակված հատուկ անձ, ըստ էության` լրտես, որը  հիմնականում զբաղեցնում է փոխտնօրենի պաշտոնը:

Ահա թե ինչու է Նշանը ցանկանում կրթություն ստանալ Հայաստանում, ծանոթանալ իրական հայոց պատմությանը և վերադառնալով Ստամբուլ՝  իր գիտելիքներով օգտակար լինել հայ համայնքին: Օրինակ` ցանկանում է գրքեր թարգմանել, քանի որ Հայաստանի պատմության, մշակույթի, հասարակական ու քաղաքական կյանքի մասին շատ քիչ գրականություն կա Թուրքիայում :

 Նշանը Ստամբուլի հայկական համայնքի այն համարձակներից է, ով ակտիվ մասնակցություն ունի հասարակական կյանքում: Նա մասնակցում է հակակառավարական ցույցերին, չի վախենում բարձրաձայնել հայ համայնքի խնդիրները:

Նշանը նաև  «Հայ մշակույթի և զորակցության միություն» կազմակերպության անդամ է: Կազմակերպության նպատակը հայ ժողովրդի մշակույթի, լեզվի և պատմության պահպանումն ու տարածումն է: Այդ ուղղությամբ կազմակերպությունն իրականցնում է զանազան մշակութային միջոցառումներ` կինոդիտումներ, հայերենի դասընթացներ, համերգներ և այլն:

Խոսելով Ստամբուլում համարձակ հայ լինելու վտանգների մասին՝  Նշանն ասում է.
«Մեր խնդիրների մասին պետք է խոսել, ինչքան էլ դա վտանգավոր լինի: Եթե բոլորը վախենան ու չխոսեն, խնդիրերը երբեք չեն լուծվի:  Ամեն դեպքում Թուրքիայում հայ լինելը բոլորովին էլ անվտանգ չէ»: Որպես օրինակ նա մատնանշում է վերջերս Ստամբուլի հայաշատ թաղամասում՝ Սամաթիայում, բռնության ենթարկված տարեց հայ կանանց առնչվող միջադեպը: Կանանցից մեկին՝ Մարիցա Քյուչյուքին, դաժանաբար սպանել էին:

«Մեղադրյալի աթոռին նստեցրել են ազգությամբ հայ Մուրադ Նազարյանին: Բայց Ստամաբուլում բոլորն էլ գիտեն` նա չէ սպանողը: Ստամբուլում հայ կանանց նկատմամբ իրականացված այս բռնությունները հերթական նախազգուշացումն են հայ համայնքին »,- նկատել է տալիս Նշանը:

Այն հարցին, թե կուզենար ընդմիշտ մնալ Հայաստանում, Նշանը պատասխանեց, որ իր տեղը Ստամբուլի հայկական համայնքում է, քանի որ  այնտեղ իր կարիքն ավելի շատ է զգացվում:  «Օրինակ` ամեն տարի ապրիլի 24-ին ես պետք է լինեմ Ստամբուլում: Այդ օրը ես այնտեղ ավելի պետք եմ, քան որևէ այլ տեղ»:

Հայաստանյան իր կյանքի մասին կիսվելով՝  Նշանը ասաց, որ ուսման մեջ լեզվական փոքր խնդիրներ ունի, քանի որ ինքը տիրապետում է արևմտահայերենին իսկ այստեղ կրթությունն արևելահայերեն է: Բացի այդ այստեղ ակտիվ հասարակական կյանքի պակաս է զգում: Բայց չնայած այս ամենին՝ Հայաստանում կա մի բան, որը չկա Ստամբուլում. «Այստեղ հայկական կյանք կա» ,-ընգծում է պոլսահայ ուսանողը:

Հեղինակ` Աստղիկ Իգիթյան
Ermenihaber.am