Թուրք լրագրող. «Ինչու՞ ես երբևէ հայ ընկեր չեմ ունեցել, հայրի՛կ»

Հասարակական07:42, 21 Հունիս 2013

Թուրք լրագրող. «Ինչու՞ ես երբևէ հայ ընկեր չեմ ունեցել, հայրի՛կ»

Թուրքական «Ինտերնետհաբեր» կայքում հրապարակվել է թուրք սյունակագիր Ներսին Յըլմազի արձագանքը` կապված «Յըլդըզ» տեխնիկական համալսարանի պրոֆեսոր Ահմեթ Աթանի` ավելի վաղ կատարած թվիթերյան գրառման հետ: Յըլմազն ընթերցողին պատմում է.

«Երբ ես երեխա էի, նույն թաղամասում բավականին քուրդ ընկերներ ունեի: Քուրդ ընկերներիս հետ նույն պետությունում, նույն բարձին վրա քնելով էինք մեծանում: Բայց նրանց քրդական ինքնության մասին իմացել եմ միայն մեծանալուց հետո: Տարիների ընթացքում անհիշելի քանակով այլազգի ընկերներ ունեցա` չերքեզ, լազ, ալևի, գերմանացի: Մեր ընտանիքում երբեք չեմ տեսել մարդկանց ինքնության, ազգային պատկանելությանը և առհասարակ խտրականությանն առնչվող բացասական երևույթներ: Մարդկային սիրով եմ մեծացել, այլ ոչ թե ռասիզմով:

Սակայն շուրջս, փողոցում հաճախ եմ լսել ռասիսատական բնույթի զզվելի արտահայտություններ… Մեծերը վիճելիս միմյանց վիրավորելու համար իրար «Հայի զավակ» էին ասում: Ինչու՞ ես երբևէ հայ ընկեր չեմ ունեցել, հայրի՛կ…

Հիշեցնենք որ, մի քանի օր առաջ պրոֆեսոր Ահմեթ Աթանը միկրոբլոգում հանդես էր եկել հետևյալ գրառմամբ:

«Եթե հրեա, հայ կամ հույն եք, ապա Գեզիի ցույցերին ձեր ակտիվ դերակատարություն ունենալը կարող եմ ըմբռնումով ընդունել, բայց խնդրում եմ պարզե՛ք ձեր ինքնությունը»:

«Այս երկրում թե ինչքա՞ն ռասիստ մարդիկ կան, չեմ կարող իմանալ, բայց մի բան լավ գիտեմ. Դեռ կան թշվառներ, որ հայ բառն անպարկեշտ խոսքերի ցանկում են ներառել,- արձագանքում է Ներսին Յըլմազը: - Այս երկրում կան այնպիսի այլանդակներ, որոնք ուղղակի նսեմացնում են ազգը: Այս երկրում հայ լինելը սպանելու համար արդեն բավարար առիթ համարողներ կան: Կարճ ասած` նրանք հայերին սրիկա են համարում մինչդեռ իրական սրիկայությունը մարդուն հայ, հույն, հրեա ասելով նվաստացնելն է: իրական սրիկայությունը մի ռասային բարձր դասելով՝ մյուս ռասաները ստորադասելն է: Իրական սսրիկայությունն այս տարածքերում ապրող ազգային փոքրամասնություններին սպառնալն է:

Այո՛, կյանքիս ճանապարհը կիսով չափ անցել եմ, դեռևս որևէ հայ ընկեր չեմ ունեցել:

Սակայն արդեն վստահ եմ, որ իրենց հայկական ինքնության մասին բացահայտ ասելուց վախեցած շատ ընկերներ եմ ունեցել: Այս զզվելի խոսքերից վախվորած, այս ռասիզմից ամաչելով, ո՞վ գիտի, թե քանի գիշեր ի՞նչ սարսափով են քնել: Ինչ ուզում են, թող խոսեն, ես հայ եմ: